Phuk 1: a. นโม ตสฺสตฺถุ ติกฺขตฺตุํ อาคโม นาโถ ลงฺกาทีปํ มโนรมฺมํ สตฺตานํ หิตฺถมิจฺฉนฺโต สาสนสฺส จิรฏฺฺฐิตกํ สาธโว ดูกรา
สัปปุริสะทั้งหลาย นาโถ อันว่าพระพุทธเจ้าแห่งเราเมื่อยังธรมาน หิตฺถมิจฺฉนฺโต มักใคร่หื้อเป็นคุณเป็นบุญแก่สัตว์โลก
ทั้งหลาย อัน 1 ก็ใคร่หื้อศาสนาแห่งตนตั้งอยู่สิ้นจิรกาลนานประมาณห้าพันวัสสา อาคโม พระพุทธเจ้าก็มาสู่ลังกาทวีป
ติกฺขตฺตุํ ได้ประมาณ 3 ทีว่าอั้น…
z. …ท้าวพระยาทั้งหลายก็ลวดก่อมหาเจติยะเจ้าหลัง 1 สูงได้ซาววา 1 ทือจังโกพอกแต่ยอดลงตราบถึงรอดดิน เสี้ยงล้าน
7 แสนคำแล เอกทาฐา ดูกเขี้ยวองค์ 1 พระยานาคเอาไปไว้เมืองนาคทวีปพุ้นต่อเท่าเสี้ยงกาลอันนานนักแล สาธโว สุภค
วามทนฺตํ วรชินํธาตุ วตฺถิเรน วกฺกปาสํ ตโตรํ กเถสฺสามีติ สาธโว ดูกราสัปปุริสะทั้งหลาย ทีนี้ ข้าจักวิสัชนาในวาม-
ทันตธาตุเจ้าด้วยวิตถารนัยอันกว้างเพื่อหื้อโสตุชนทั้งหลายบังเกิดตั้งศรัทธาญาณ ดั่งข้าจักกล่าวเมื่อหน้านี้แล…
Phuk 2: a. เม มหิโย การุณิโก ขีณสงฺโยชเน มุนิ จิตฺติโต ตโต มฆาตุ สมฺมาคณฺหิถ เอโก เถโร ยังมีมหาเถรเจ้าตน 1 ปรากฏ
ด้วยนามวิเศษว่าเขมเถระ เป็นขีณาสวะได้ทอดเอาดูกเขี้ยวหนซ้ายแห่งพระพุทธเจ้าในกาลเมื่อไฟยังผ้งไหม้กองหลัวนั้น
ด้วยริทธีแห่งตนแล ครั้นว่าเมี้ยนกิจการอันส่งสการพระพุทธเจ้าแล้ว มหาเขมาเถระเจ้านั้นก็เอาพระทันตธาตุเจ้าองค์นั้น
ไปสู่เมืองทันตรนคร หื้อแก่พรหมทันตราชตนเป็นเจ้าเมืองหั้นแล…
z. …เมื่อนั้น พระทันตธาตุเจ้าก็เสด็จออกมาตั้งอยู่เหนือกลีบดอกบัวที่นั้นรุ่งเรืองงามมากนักด้วยรัศมี ดูฟ่องพร่ายจะสาย
งามทั่วทิศทั้งมวลก็มีแล มนุสฺสา อันว่าคนทั้งหลายอันเป็นบริษัทหันยังปฏิหาริย์เยิ่งนั้นก็ยินดีปีติสู่ซัดปรายอาภรณ์เครื่อง
ประดับมีต้นว่า ผ้าผ่อนท่อนแรโกสัย แลม้าวใส่แขน แหวนใส่ก้อย สร้อยสังวาลใส่คอก็ทอดผายบูชา หว่านข้าวตอกดอกไม้
บูชาสาธุการมากนักก็มีวันนั้นแล…
Phuk 3: a. นโม ตสฺสตฺถุ เต ปิตฺถิยา อสิ วญฺจนนฺติ ราชา อถ สญาเปตฺวา ชิคุจนิเย กุณปาทิเวหิ ขิปิสุ พาหุริกฺขายฏเต ปิตฺถิญา
อันว่าอัญเดียรถีย์ทั้งหลายฝูงนั้น อสิวญฺจานนฺติ ก็เคาะครางยังท้าวปัณฑุวราชยิ่งนักแล้ว ก็เอายังพระทันตธาตุเจ้าไปทอด
ตกในคือเวียงปาฏลีบุตรอันเต็มไปด้วยโสกโครกมีต้นว่า ซากผีดิบแลอาจม ควรเกลียดละองมากนักเล่าแล ตสฺมึขเณ ใน
ขณะบัดน้ัน คือเวียงทั้งมวลแลซากผีดิบก็กลับหายไปเสี้ยงแล้ว…
z. …ครั้นว่าเจ้าทั้ง 2 ได้รับทานข้าวันพรูกนี้แล้ว ข้าจักบอกกล่าวหนทางไปภายหน้าชะแล รตฺติยา ในเมื่อกลางคืนอัน
นั้น วิภาตาย รุ่งแจ้งแล้ว พราหมณ์ศรัทธาผู้นั้นจึงหุงข้ามธุปายาสมาหื้อทานแก่ท้าวทั้ง 2 แล้วก็บอกกล่าวยังหนทางอัน
จักไปสู่เวียงอนุราธปุระนครชุประการแล ท้าวทั้ง 2 รับทานพราหมณ์ผู้นั้นแล้วก็ไต่หนทางไปไกลนัก จึงรอดบ้านอัน 1 มี
ที่ใกล้เวียงอนุราธะชื่อปัทธารคามก็มีแล…
Phuk 4: a. อยํ ธมฺมิกํ นวรํ อภิตกฺกยิตฺวา ชายปตี วิสยเมตมุปาคมึสุ ชายปตี อันว่าท้าวทั้ง 2 ผัวเมีย อภิตกฺกยิตฺวา ก็คะนึง
ใจว่าจักมาเอาพระยาธรรมตนชื่อเสทินกราชเป็นที่พึ่งแลมีดั่งอั้น ครั้นว่าท้าวทั้ง 2 รอดแล้วก็ถามข่าวสารหาพระยาธรรม
ตนนั้นซึ่งคนทั้งหลาย ก็บอกกล่าวแก่ท้าวทั้ง 2 ว่าพระเจ้าตนนั้นถึงอนิจภาวะไปแล้ว มหากษัตริย์ทั้ง 2 ได้ยินคำว่าพระยา
มหาเสทินกราชถึงอนิจกรรมแล้ว ว่าอั้น…
z. …ประดุจดั่งตนได้ไหว้พระพุทธเจ้าเมื่อยังธรมานนั้นแล จวิตฺวาน ครั้นจุติตายก็บ่ห่อนว่าจักได้ไปเกิดในอบายภูมิทั้งสี่
สักคาบด้วยเดชอานุภาพแห่งตนอันได้บูชา ไหว้กราบ น้อมนมัสการด้วยเครื่องทวารทั้งเกล้ายังชินธาตุสัพพัญญูเจ้าองค์
วิเศษด้วยครบยำแยง แม่นว่าจักปรารถนาเอายังโลกิยสมบัติ โลกุตรสมบัติเยิ่่งใดในเมืองคนแลเมืองฟ้า แลนิพพานเป็นที่
แล้วกว่าสุขทั้งมวล ก็จักได้ดั่งเจโตปณิธานปรารถนาชุประการแท้ดีหลีชะแล…