a. นโม ตสฺสตฺถุ อายุํ ภควโต อาคโต อสีติ ปรินิพฺพุโต หเว อหุ ภควา อันว่าพระพุทธเจ้า เสฏฺโฐ ตนประเสริฐ เทว-
มนุสฺสานํ ตนเป็นครูแก่คนแลเทวดาทั้งหลาย อยู่สำราญในป่าเชตวันอาราม วันนั้น อายุพระเป็นเจ้าได้ 80 ปี วันน้ัน
พระเจ้าจึงรำพึงว่า บัดนี้ อายุกูจักเสี้ยงกูแล้ว กูไปเทื่อครั้นว่ากูไปแล้วก็จักได้ไปฉันยังชิ้นสุกรในบ้านนายจุนทะเมืองฝาง
ที่นั้นชะแล ครั้นว่าพระรำพึงฉันนี้แล้ว ก็พาเอามหาอานนทเถรเจ้า แลเจ้าโสนะ อุตตระ พระยาอโศก…
z. …วิสุกรรมเทวบุตรกล่าวว่า ข้าแด่พระราชเจ้า เค่งพิณสายเค้าล่วนเล้า บ่ม่วนใจหลาย บัดนี้ พระราชเจ้าซ้ำเค่งพิณ
สายปลาย พระพุทธเจ้าเราบ่ไปรอดดกุสินารายเสียเล่าคา ทีนั้น พระพุทธเจ้าจึงฉันสะน้อยแล มหาอานนทเถรเจ้าจึงเอา
แก่นหมากสมอคำนั้นไปปลูกไว้ทางวันตกดอยที่นั้นไกลพันวา ถามบุคคลผู้ใดได้กินหมากสมอต้นนั้น หาพยาธิโรคาบ่ได้
แล แต่นั้น พระก็อุตสาหะไปตามอันลำบากตราบต่อเท่าถึงเมืองกุสินารายโพ้นก็มีแล…