a. นโม ตฺสสตฺถุ ฯ พุทฺธํ ธมฺมํ สงฺฆํ อหํ วนฺทามิ ทุรโต เชยฺยตุ สพฺพมงฺคลา ฯ ทีนี้จักกล่าวตำนานเมืองธาตุพระ
โคตมเจ้าแห่งเราก่อนแล ปางเมื่อพระเจ้าไป่เข้าสู่นิพพานเทื่อวันนั้น ยังทำนายไว้ในเมืองละแวกที่นั้นว่าดังนี้ ในเมื่อ
ศักราชได้ 243 (ตัว)วันนั้น ถึงศักราชได้ 244 ตัว เจ้าฟ้ามังธาเข้าไปเอาเมืองล้านช้างวันนั้นยังมีลูกแสนเชียงแรงผู้ 1 ก็
ได้ไปเอาราชการเมืองปีนั้น ก็ได้ปราบแพ้เข้าไปในละแวกปีนั้นก็หันตำนานอันนี้ก็เอามา เมื่อพระเจ้ายังธรมานวันนั้นมีหมู่
อรหันต์ทั้งหลายหมื่น 1 เป็นบริวารมหาอานนท์เป็นประธาน จักจระเดินเทสสันตรีไปรอดเมืองละแวก…
z. …ยักษ์ทั้งหลายลางพร่องก็ว่าจักหื้อฝนตกลงบ่ใช่เมื่อแล ยามแดดจักหื้อฝนตก ยามเมื่อเกี่ยวข้าวไร่ข้าวนานั้นหื้อฝน
ตกลงชะแล ยักษ์ลางพร่องว่าจักแต่งหื้อคนทั้งหลายมักใคร่รบใคร่พุ่งชิงเอาช้างม้างัวควาย แลหื้อเขาลักลูกเมียแห่งเขา
ทั้งหลายชะแล ตั้งแต่ปีร้วงเหม้าไปนานได้เจ็ดเช่นคนก่อนชะแล ยักษ์ 4 พันตัวนั้นลงมาแต่งหื้อคนทั้งหลายในหมื่นโลก
ทั้งมวลหื้อฆ่าฟันคนบาปทั้งหลายในหมื่นโลกทั้งมวลก็มีด้วยประการดังกล่าวมานี้แล…