Tamnan Phra Non Nong Phoeng - ตำนานพระนอนหนองเผิ้ง

Back to the list
Identification
Inv No: 
037_027
Bundles: 
1
Category: 
Tamnan
Textual datas
Original titles (Thai script): 
ตำนานพระนอนหนองเผิ้ง
Uniform Thai title: 
ตำนานพระนอนหนองเผิ้ง
Uniform title (transliterration): 
taṃnān braḥ nàn hnàṅ phöṅ2
Uniform title (transcription): 
Tamnan Phra Non Nong Phoeng
Scribe Thai script: 
ธนัญไชยภิกขุ
Era (text): 
?
Date (manuscript): 
1257
Era (manuscript): 
CS
Date (AD): 
1895
Calendar Thai script: 
จุลศักราช 1257 ตัว [พ.ศ. 2438] ปีดับเม็ด เดือน 12 ขึ้น 7 ค่ำ วัน 3 [อังคาร] ยามกลองงาย
Original repository (Thai script) / scribe place: 
วัดวาลุการาม
Beginning and end: 
a. นโม ตสฺสตฺถุ อ(า)ยํุ ภควโต อ(า)คโต อสีติ ปรินิพฺพุ หโว อหุ ภควา อันว่าพระพุทธเจ้า เสฏฺโฐ ตนประเสริฐ เทว-
มนุสฺสานํ แก่คนแลเทวดาทั้งหลาย อยู่สำราญในป่าเชตวันอาราม วันนั้นอายุพระเป็นเจ้าได้ 80 ปี วันนั้น พระจึงรำพึง
ว่า บัดนี้ อายุกูจักเสี้ยงแล้วควรกูไปเทื่อ ครั้นกูไปแล้วก็จักได้ไปฉันชิ้นหมูในบ้านจุนทะที่นั้นชะแล ครั้นว่าพระรำพึงฉันนี้
แล้วก็พาเอามหาอานนทเถรเจ้า แลเจ้าโสนะ อุตตระ พระยาอโศก…
z. …ทีนั้น พระยาอินทร์ซ้ำเค่งพิณสายปลาย ถามวิสุกรรมเทวบุตรว่าม่วนบ่ม่วน วิสุกรรมเทวบุตรว่า แต่ก้ีพระราชเจ้า
เค่งพิณสายเคล้าล่วนเล้าบ่ม่วนใจหลาย บัดนี้ พระราชเจ้าซ้ำเค่งพิณสายปลาย พระเจ้าเราบ่ไปรอดเมืองกุสินาไรเสีย
แล้วคา ทีนั้น พระเจ้าจึงเอามาฉันเสียหน่วยหนึ่ง มหาอานนทเถรเจ้าจึงแล่นไปปลูกไว้วันตกดอยที่นั้นไกลพันวา ผู้ใด
ได้กินหมากสมอต้นนั้นหาพยาธิโรคาบ่ได้แล แต่นั้นพระก็อุตสาหะไปตามอันลำบากตราบต่อเท่าถึงเมืองกุสินาไร…
Foliation / pagination: 
B3-8A (alphabetical order in Northern Thai) 2-6, 8A ใบปลาย
B2-B7 (Number in Pali) ปฐม ต้น-ฉฏฺฐ,
Subject descriptors or key words