a. นมสิตฺวา เอกํ สมยํ กิรมฺปฐมตรํ กปฺป กเถสิ โลเก ติฏฺฐาติ อิทํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต (ปุพฺเพ อตฺตโน ทานปารมิโย
อนุสฺสริตฺวา อารพฺภ กเถสิ สาธโว ดูราสัปปุริสะทั้งหลาย สตฺถา อันว่าสัพพัญญูพระพุทธเจ้า)แห่งเราทั้งหลาย วิหรนฺโต
อันอยู่ เชตวเน ในป่าเชตวันอาราม อารพฺภ ก็ปรารภ อตฺตโน ทานปารมิโย ซึ่งบารมีแห่งตนอันได้พ่ำ(เพ็งมา ปุพฺเพ แต่
ชาติก่อนเสี้ยงจิรกาลอันนานนัก หื้อเป็นเหตุแล้ว กเถสิ จึงเทศนา)…
z. …ถัดนั้นเล่า ป่าหิมพานต์นั้น มีกล้วย อ้อยหมากพร้าว หมากตาล ขนัดขนันหวาน ใหญ่แลยาว 7 วาก็มี 8 วาก็มี ตาม
อันใหญ่อันน้อย ลำอ้อยเท่าลำหมากมีรสอันหวานยิ่งกว่าของคนเรานี้แล ลูกไม้แลหน่วยไม้ ผักทั้งหลายฝูงนั้นแลสิ่งแลอัน
ก็ได้ครึ่งโยชน์ชู่อัน หากแวดล้อมอ้อมยังป่าหิมพานต์ที่นั้น สัณฐานดั่งขอบดงนั้นแล อาจริโย อันว่าอาจารย์เจ้าทั้งหลาย
อันมีพระพุทธเจ้าเป็นเค้า วทนฺติ ก็กล่าววรรณนายังป่าหิมพานต์ตามอันย่ออันแคบ เอวํ ปกาเรน ด้วยประการดังกล่าว
มานี้แล เทวบุตรเทวดาทุกวันทุกคืนเทอะ…