a. (phuk 1) ll นโม ตสฺสตฺถุ ll อนนฺตญาณ นิเกตํํ นมามิ นาถํ ชินฺตปฺจมารธมฺม วิสุทฺธํ ภาวนา สเหตุํ สงฺฆฺจ เสฐํ หต สพฺพปาป (จินฺติตํ) สตฺตสงฺเขยฺยํ นวสงฺเขยฺยา วาจกํ กาย วาจา จตุสงฺเขยฺย(า)ตํ พุทฺธํ(ตฺ)ตํ สมุปาคมิ ll พระพุทธเจา โคตมเจาเราสรางสมภารบารมี เปนพระได 20 อสงไขยปลายแสนมหากัปป์ หื้อรูศีล จินฺติตํ อันวา ปรารถนาดวยมาตรา คระนิงในใจ สตฺต อสงฺเขยฺย ได 7อสงไขยมหากัปป์แล วาจกํ อันวา ปรารถนาดวยอันออกปากนั้น...
z. (phuk 10) จิร( ํ) ติฐตุ สทฺธมฺโม ก(า)เล วสฺส จิรํ ปชํ ตปฺเปตุ เทโว ธมฺเมน ราชา รกฺขตุ เมทนี ธมฺเม(น) อันวา พระ(สัท)-ธรรมเจา คือ คำสอนแหงพระพุทธเจา ติฐตุ จุงตั้งอยู จิรํ เสี้ยงกาลอันนาน เทโว อันวา หาฝน วสฺส จุงตกลง กาเล ในกาลอันตก ปชํ มักวา สตฺตสมุหํ ยังอันชุมนุม สตฺต ตปฺเปตุ จุงหื้อเต็มใจ จิรํ สิ้นกาลนานอันนาน ราชา อันวา พระยา รกฺขตุ จุงรักษา เมทนี ยังแผนดิน ธมฺเมน ดวยชอบโบราณธรรมเทอะ.