a. นโม ตสฺสตฺถุ เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ ภิกฺขโวติ ภทนฺเตติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ ภควา เอตทโวจ เอวมฺเม สุตนฺติ อาทิกํ นิทานวจนํ
คำมีต้นว่า เอวมฺเม สุตํ เป็นนิทานแห่งสูตรอันชื่อว่าทารุจิริยสูตร อันอานนทเถรเจ้าหากกล่าวในท่ามกลางอริยสังฆเจ้าอัน
ได้ 500 เก้าสิบเก้าพระองค์มีมหากัสสปเถรเจ้าเป็นประธาน ในเมื่อปฐมสังคายนาธรรมวันนั้นว่า…
z. …พระจึงอาณัติหื้อเผาซากพาหิยเถรแล้ว รอมเอายังธาตุ ก็หื้อก่อเจติยะฐปนาธาตุไว้ในที่ไกลหนทางหลวง 4 เส้น สุม
กันเพื่อเป็นที่สักการบูชาแก่คนทั้งหลายอันเทียวทางมานั้นเป็นต้นแล เสสํ วจนํ อันว่าคำอันยังหลอ บุคคลผู้มีปัญญาพึง
รู้เป็นดังกล่าวแล้วในอรรถกถาพาหิยสูตรอันนี้เทอะ สพฺพํ วจนํ คำทั้งมวลอันกล่าวยังนิพพานแห่งพาหิยะเมื่อลุนนี้เป็นคำ
เจ้าฎีกา พาหิยสูตรยังต่างกว่าอรรถกถาเป็นดังสังวรรณนามานี้แล…