a. นโม ตสฺสตฺถุ วนฺทิตฺวา สิรสา นมามิ รตนตฺตยํ พุทฺธํ ธมฺมํ สงฺฆญฺจ ดังนี้ ดูราสัปปุริสะจารย์เจ้าตนวิสัชนาสังคายนา
แต่งแปลงไว้ยังตำนานคราวปฐมอันนี้ เมื่อปัตถายีปฐมกัปแล ยังมีพรหมตน 1 ชื่อว่าตัปปรไมศวร ลงมาเกิดเป็นคนก่อน
มีอายุอสงไขยปี ลูกตัปปรไมศวรนมีชาย 3 คน ผู้ 1 ชื่อว่าธตรฐะ ผู้ 1 ชื่อว่าวิรุฬหะ ผู้ 1 ชื่อว่าวิรูปักขะ เกิดมาปีเดียว
เดือนวันเดียวเท่ากัน ต่างยามเหตุว่าต่างแม่กับด้วยกันหั้นแล กุมารท้ัง 3 ขึ้นใหญ่มามีอายุได้ 16 ปีแล้ว…
z. …แผ่นดินอันที่หอระมานยันไปเป็นขุมลงพอท่วมหลังช้างแล เหตุนั้น สนามแห่งท้าวพระยาทั้งหลายตั้งแต่งที่ใดย่อม
มีขุมแลสระตราบต่อเท่าในกาลบัดนี้แล ดั่งหอระมานยันไปแรงนักข้ามเวียงลังกาไปได้ 7 วันนั้น ตกอาศรมบทเจ้าฤษีตน
ชื่อว่าพระรอดตาไฟ มีริทธีอานุภาพมากนักแล หอระมานไปต่อยแป้นเพดานประตูศาลาเจ้าหั้นแล เจ้าฤษีก็ทักว่า ไผมา
ตอนแป้นประตูกูชาว่าอั้น ก็มืนตาผ่อหอระมานลวดเป็นขระจวนไป เท่าหันยังเลือดหัวใจก็มีวันนั้นแล…