Original titles (Thai script):
เวียงจัน, หนังสือพื้นเกิดเมืองศรีอโยธิยา, ตำนานนิทานพระยาธรรมเจ้า, หนังสือพื้นเมืองศรียุทธิยา, ตำนานเวียงจัน
Original repository (Thai script) / scribe place:
Beginning and end:
a. นโม ตสฺสตฺถุ สมเด็จพระบุญเภทไปโผดสัตว์ทั้งหลายบัวรมวรแล้วจึงเสด็จมาถึงแห่งหนึ่ง มีไม้ดู่ต้น 1 ใหญ่ได้แปดกำ
รอบ มีงามีดอกมีใบแก่ใบอ่อนได้แปดต้ือ ไม้ดู่ต้นนั้นตั้งอยู่ท้ายปลายตีนน้ำทะเลแล พระพุทธเจ้าเดินมาถึงร่มไม้ดู่ต้นนั้น
ยังมีแม่ผึ้งแลแมลงภู่ทั้งหลายก็มาเอาไกลสอรไม้ดู่ตนนั้นมีกลิ่นคันธะอันหอมมากนัก พระพุทธเจ้าจึงแย้มพระโอษฐ์ใคร่
หัวหั้นแล ยังมีเมื่อ 1 พระพุทธเจ้าก็ทำนายไว้ว่าดังนี้…
z. …หนังสือพื้นเกิดเมืองศรีอโยธิยานี้ ปางเมื่อพระพุทธเจ้าไปสถิตตอไม้ซะเคียนกว้างได้ 3 วา พระก็ฉันลูกสมอแล้วจึง
หันสัตว์ 3 ตัวนั้น ก็จึงทำนายไว้ว่าบุคคลผู้ใดรู้แล้วหื้อสั่งสอนไปทุกบ้านทุกเมืองนั้นเทอะ อย่าอำไว้ พระพุทธเจ้าทำนาย
ไว้แก่สังฆคณะ แลคนคฤหัสถ์ทั้งหลายแล บ่กระทำตามพระพุทธเจ้าทำนายไว้ดั่งอั้นจักฉิบหายเสียแล พระสังฆะคนคฤหัสถ์
ทั้งหลายในชมพูทวีปเมืองทั้ง 2 นั้นแล…
