a. นโม ตสฺสตฺถุ อายุ ภควโต อสีติ ปรกุลวิอหุ ภควา อันว่าพระพุทธเจ้า เสฏฺโฐ ตนประเสริฐ เทวมนุสฺสานํ แก่คนแล
เทวดาทั้งหลายพระก็สำราญในป่าเชตวันอาราม อายุพระเป็นเจ้าได้ 30 ปี วันนั้น พระก็จึงรำพึงว่าบัดนี้ว่า อายุกูก็เสี้ยง
แล้ว ควรกูไปโปรดปาณสัตว์ทั้งหลายเทื่อ ครั้นกูไปแล้วก็จักได้ฉันชิ้นหมูในบ้านจุนทะที่นั้นชะแล ครั้นว่าพระรำพึงฉัน
นี้แล้วก็พาเอาเจ้ามหาอานนทเถรเจ้า แลเจ้าโสนะ อุตตระ พระยาอโศก แลพระยาอินทากับวิสุกรรมเทวบุตร…
z. …ว่าม่วนบ่ม่วน วิสุกรรมเทวบุตรว่าแต่ก้ีพระราชเจ้าเค่งพิณสายเคล้าล่วนเล้าบ่ม่วนใจหลายบัดพระราชเจ้าซ้ำเค่งสาย
ปลาย พระเจ้าว่าเราบ่ไปรอดเมืองกุสินาราเสียแล้วคา ทีนั้นพระเจ้าจึงเอามาฉันหน่วยหนึ่ง มหาอานนทเถรเจ้าแล่นเอา
ไปปลูกไว้วันตกดอยที่นั้นไกลพันวา ผู้ใดได้กินหมากสมอต้นนั้นหาพยาธิโรคาบ่ได้ชะแล แต่นั้นพระก็อุตสาหะไปตามอัน
ลำบากตราบต่อเท่าถึงเมืองกุสินาราก็แล้วเท่านี้ก่อนแล…