a. นโม ตสฺสตฺถุ ลนธาตุกถา สตฺตาวโห ภควา คนฺตา อญ.ญกรสฺมึ ปเทเส สปฺปตฺโต ภควา อันว่าพระพุทธเจ้าก็อยู่
ในดอยเกิ้งที่นั้นนานได้ 7 วันแล้วก็เสด็จลงมา จอมดอยที่นั้นก็เป็นตาม ราวป่าอัน 1 แล้วก็ลงมาสู่แม่น้ำระมิงค์ คือว่า
แม่พิงค์นั้น แล้วก็(ไป)ด้วยฝั่งน้ำแม่พิงค์ขึ้นเมือภายเหนือได้หมื่นวา ก็มาจวบลัวะผู้ 1 มันแปงหลุกควงผัดน้ำขึ้นไปน้ำ
ข้าวนาดอ คือว่านาเดือนเกียง ลัวะผู้นั้นมันก็หันพระพุทธเจ้ามาที่นั้น (มัน)ก็แก้ผ้าสไบแห่งตน…
z. …พระราชเจ้าก็บ่รอดเมืองกุสินาราเสียแล้วแลคา ทีนั้นพระพุทธเจ้าจึงจักเอาหมากสมอมาฉันเสียหน้อย 1 แล้ว มหา-
อานนทเถรเจ้าก็จึงเอาแก่นหมากสมอนั้นไปปลูกไว้วันตกดอยที่นั้นประมาณพันวาก็มีแล ครั้นว่าบุคคลผู้ใดแลได้กินหมาก
สมอต้นนั้น หาพยาธิโรคาบ่ได้แล แต่นั้น พระพุทธเจ้าก็อุตสาหะไปตามอันลำบากตราบต่อเท่าไปถึงกุสินาราก็มีแล พระ
พุทธเจ้าก็เข้าไปสู่ป่าเชตวัน เม็งวันอังคาร ยามรุ่งแจ้ง พระพุทธเจ้าลวดนิพพานไปก็มีแล…